Strategiczna licencja Nvidia–Groq: 20 mld dol. dla AI Factory i zadań czasu rzeczywistego

Amerykańska Nvidia, której kapitalizacja rynkowa w październiku przekroczyła 5 bln dol., zawarła z Groq strategiczną umowę licencyjną wartą 20 mld dol. Porozumienie ma wzmocnić tak zwane „fabryki AI” — nową generację centrów danych projektowanych do pracy z inteligencją w czasie rzeczywistym. W ramach umowy do Nvidii dołączą założyciel Groq Jonathan Ross, prezes firmy Sandeep Madra oraz kilku kluczowych inżynierów. Ich zadaniem będzie wpięcie technologii Groq w ekosystem Nvidii i przyspieszenie rozwoju wyspecjalizowanych platform AI — ruch pragmatyczny, łączący licencję z ludźmi, którzy tę technologię stworzyli.

Groq tworzy procesory zoptymalizowane pod ultraszybkie obciążenia AI, zwłaszcza przetwarzanie języka naturalnego. Firma deklaruje dziesięciokrotnie wyższą efektywność energetyczną w porównaniu z tradycyjnymi układami GPU Nvidii i AMD. To parametry szczególnie pożądane w chatbotach, asystentach i systemach czasu rzeczywistego, gdzie liczą się minimalne opóźnienia i przewidywalne odpowiedzi. Jeśli takie oszczędności utrzymają się przy dużej skali, korzyści dla usług „na żywo” wydają się oczywiste.

Szef Nvidii Jensen Huang zapowiedział, że technologie Groq mają stać się ważnym elementem architektury Nvidia AI Factory — platformy przeznaczonej do obliczeń na wielką skalę i serwowania modeli w czasie rzeczywistym. Według niego integracja procesorów Groq wyraźnie poszerzy zakres zadań, z którymi radzi sobie ekosystem Nvidii, zwłaszcza w usługach o wysokiej przepustowości i wdrożeniach korporacyjnych. Przekaz jest czytelny: więcej obciążeń czasu rzeczywistego pod tym samym dachem co ciężkie obliczenia.

Umowa pojawia się w momencie zaostrzającej się rywalizacji na rynku układów AI. Najwięksi klienci Nvidii — w tym Google i Microsoft — coraz częściej budują własne procesory lub wspierają alternatywne architektury, by zmniejszyć zależność od GPU. Analitycy zwracają uwagę, że na znaczeniu zyskuje licencjonowanie technologii i pozyskiwanie całych zespołów zamiast pełnych przejęć — zwłaszcza przy ostrzejszej kontroli antymonopolowej w USA i UE. Na tym tle elastyczne porozumienie, które podnosi możliwości bez wchodzenia w spór z regulatorami, wygląda na drogę najmniejszego oporu.